از قورباغه ی تنها در زریوار تا قورباغههای مست عشق در شورمست!
خانم
ناهید غفاری، یکی از خوانندگان گرامی مهار بیابانزایی تصویر این زوج عاشق
را در کنار دریاچه شورمست - واقع در محدوده شهرستان سوادکوه در مازندران - برایم ارسال کرده و نوشتهاند: این دو بر خلاف
آن قورباغهی بینوا در کنار زبالههای زریوار، انگار هنوز آرامش دارند!
ایشان
میگوید: هنوز! زیرا شتاب ویلاسازی در اطراف دریاچه و هجوم بیضابطهی
گردشگران دارد این منطقه را نیز از بین میبرد. به نحوی که متأسفانه مردم
به راحتی میتوانند با خودرو شخصی خود را به کنار دریاچه برسانند که به شدت
میتواند پایداری بومشناختی و آرامش اکوسیستم منطقه را برهم زند.
به هر حال از ما که گذشت، امیدوارم به خاطر آن قورباغههای عاشق هم که شده، اندکی بیشتر به طبیعت کمنظیر شورمست احترام نهیم. تا شورمست هم به سرنوشت تلخ کلاردشت: بهشت دیروز؛ دوزخ امروز و جهنم فردا بدل نشود!



به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.