در چهارمین بخش از گزارش کفتگوی 4 ساعته با شهردار تهران، به مهم‌ترین بخش از سخنان آقایان دکتر سید محمود شریعت و دکتر بهلول علیجانی می‌پردازم:
    دکتر سید محمود شریعت را شاید بتوان به همراه دکتر علی یخکشی در شمار پیشکسوت‌ترین افراد حاضر در این نشست دانست، فردی که سابقه‌ی آغاز به کارش در دانشگاه تهران به سال 1339 می‌رسد؛ زمانی که هنوز شهردار تهران به دنیا هم نیامده بود!
    وی در سخنان کوتاهی بر این مطلب اشاره کردند که انتظاراتی که از شهرداری تهران می‌رود، با اختیاراتی که این نهاد دارد، هماهنگ نیست؛ رویه‌ای که هرگز در هیچ کلان شهر بزرگی در جهان نظیرش وجود ندارد. شریعت به صراحت گفت: هرکسی در شهر بخواهد هر کاری بکند، باید از شهردار اجازه بگیرد؛ امّا نگفت: این پیشنهادها چه ربطی به حوزه‌ی موضوعی این نشست دارد؟ البته از آنجا که ایشان متخصص در بهداشت محیط هستند، شاید در اندیشه‌ی بهداشتی کردن فضای تهران با انسجام مدیریتی هستند.

    سخنران بعدی، آقای دکتر بهلول علیجانی، استاد کرسی اقلیم‌شناسی از دانشگاه تربیت معلم تهران بودند و من انتظار داشتم که نامبرده همچون ناصر کرمی، بزرگ اقلیم‌شناس ناراضی کشور، بتواند  با سخنان خویش همه‌ی نگاه‌ها را به سوی خود معطوف کند! امّا گمان برم که در این راه موفق نبود؛ می‌گویید نه! می‌توانید از وحید نوروزی بپرسید!!
    به هر حال نامبرده - که رییس قطب علمی تحلیل فضایی مخاطرات طبیعی هم هست - نخست با اطمینان گفت: دلیل تعطیل دیروز و پریروز (20 و 21 تیرماه) فقط هوا بوده و چیز دیگری نبوده! (در این لحظه همه به هم نگاهی معنی‌دار انداخته و احتمالاً پرسیدند: مگر قرار بوده چیز دیگری باشد؟)
    سپس وی گفت: در محیط زیست چیزی تغییر نمی‌کند، مگر آن که الگوهای فشار تغییر کند. تا زمانی که این الگوهای فشار در بالای سر تهران تغییر نکند، ما کار چندانی نمی‌توانیم برای این شهر انجام دهیم. بنابراین از شهردار محترم تقاضا دارم به وضعیت اقلیمی پایتخت بیشتر توجه کرده و اعتبارات مطالعاتی این بخش را افزایش دهند.

ادامه دارد ...