در ستایش پیوندی که احترام به دماوند را معنی کرد
میگویند: بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثهی عشق تر است ...
این که بهناز و علی - دو هموطن کوهنورد ما، بخواهند تا این بهترین و ماندگارترین حادثهی زندگیشان را در کاکل سپید دماوند جاودانه سازند؛ نشان از عشق بیآلایش و ارادت قلبیشان به نماد طبیعت سرفراز طبیعت ایران – دماوند – دارد.
باشد که حرکت سمبلیک این زوج عاشق، سبب شود تا هم مردم و هم مسئولین ، بیش از پیش در سلوک حقیقی و حقوقیشان به دماوند و طبیعت ایران حرمت نهند و اجازه ندهند تا به بهانهی معدنکاوی یا هر نوع شبه توسعه مخربی، جان دماوند را بیش از این بخراشند و سیمای بیابانی را تا بام وطن بگسترانند؛ جانی که برای پایداریاش، روح آرش بزرگ در آن دمیده شده است ...
این که بهناز و علی - دو هموطن کوهنورد ما، بخواهند تا این بهترین و ماندگارترین حادثهی زندگیشان را در کاکل سپید دماوند جاودانه سازند؛ نشان از عشق بیآلایش و ارادت قلبیشان به نماد طبیعت سرفراز طبیعت ایران – دماوند – دارد.
باشد که حرکت سمبلیک این زوج عاشق، سبب شود تا هم مردم و هم مسئولین ، بیش از پیش در سلوک حقیقی و حقوقیشان به دماوند و طبیعت ایران حرمت نهند و اجازه ندهند تا به بهانهی معدنکاوی یا هر نوع شبه توسعه مخربی، جان دماوند را بیش از این بخراشند و سیمای بیابانی را تا بام وطن بگسترانند؛ جانی که برای پایداریاش، روح آرش بزرگ در آن دمیده شده است ...
+ نوشته شده در دوشنبه ۲۱ تیر ۱۳۸۹ ساعت 3:21 توسط محمد درویش

به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.