پرشکوهترین نکوداشت محیط زیست در ایران و به بهانهی دماوند
همهی آن چند هزارنفری که روز جمعه – 11 تیر 1389 – خود را به رینه رسانده
بودند تا در ششمین مراسم نکوداشت دماوند شرکت کنند، باور کردند که محیط
زیست هرگز نتوانسته تاکنون چنین جمعیتی را گردآورد!
باید تبریک بگویم به عباس محمدی عزیز و شبکهی گستردهی همکارانش در
تشکلهای مرتبط با کوهنوردی که نشان دادند بیش از هر تشکل دیگری در ایران
سازمانیافته و حرفهای بوده و میتوانند در بزنگاههایی که مایلند،
اجتماعاتی چنین شورانگیز را بیافرینند. هرچند که نباید از خاطر برد، خود
موضوع، یعنی پاسداشت حرمت نماد متقارن و سر به فلک کشیدهی ایران – دماوند
– هم در آفرینش این رخداد بزرگ بیتأثیر نبوده است.
سخنان کوتاه اما اثرگذار دکتر اسماعیل کهرم هم مانند همیشه، توانست تا شور
و شوق حاضرین را نسبت به مخاطراتی که دماوند را تهدید کرده و میکند، بیش
از پیش تهییج کند، به نحوی که مراسم آب پاشان انتهایی واقعاً برای خنک
کردن آن شور لازم بود! نبود؟
کهرم گفت: گمان مبرید که این فقط تالابها هستند که با شتابی دمادم
افزاینده در حال نیستی و نابودی هستند؛ گمان نبرید که فاجعه فقط از دست
رفتن 10 میلیارد متر مکعب آب هامون و 700 هزار بال پرنده این زیستگاه
ارزشمند در طول 37 سال گذشته بوده است! حتا فاجعه فقط ناپدید شدن 3
میلیارد مترمکعب آب موجود در گاوخونی یا میلیاردها متر مکعب آب در پریشان،
ارژن، ارومیه و ... نیست. بلکه ما داریم همان بلا را بر سر بزرگترین کوه
ایران هم میآوریم و خرده خرده جانش را میستانیم!
کهرم به ماجرای تاریخی "کوهمالی" در زمان قاجار اشاره کرد که چگونه
سربازان ناصرالدین شاه، عرصه را بر شکار تنگ کرده و او را وادار میکردند
تا به سوی شاه و شاهزادهها نزدیک شوند تا ایشان بتوانند با آسودگی و
سهولت شکار کنند. وی گفت: اما تخریبی که امروز در کوهستانها مشهود است،
به مراتب هولناکتر از کوهمالی قاجاریه است!
او خواستار پایان کار معادن برداشت پوکههای ساختمانی در دماوند شد؛
همچنین نهادهای زیربط را از برگزاری صعودهای چندهزارنفری به دماوند برحذر
دانست و در انتها یادآور شد که حضور دماوند یعنی: الله اکبر ... لطفاً
شعارنویسی را در کوهستانها پایان دهید.
در یادداشت بعدی، متن سخنرانی خویش را در این همایش بینظیر انتشار خواهم داد.
انعکاس این مراسم در دیگر رسانه ها:
- ششمين جشن روز ملي دماوند برگزار شد
- جشن روز ملی دماوند همزمان با جشن تیرگان
- فریاد میزنیم؛ دماوند در حال تخریب شدن است
- روز شاد و با شکوه دماوند، و مخالفت با صعود ده هزارنفره


به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.