این قورباغه و پروانه را که بر روی این شاخه‌ی نی در تارنمای مجله فوکوس دیدم، یادم افتاد که چقدر بهانه‌های دلپذیر در این دنیای پردود هنوز می‌توان یافت تا به واسطه‌اش احساس کنیم در چه جهان زیبایی زیست می‌کنیم؛ جهانی که اگر نمی‌توانیم زیبایی‌هایش را ببینیم و درک کنیم، اشکال از ماست، لطفاً به فرستنده‌ بد نگویید!

زندگی زیباست،
زندگی آتشگهی دیرینه پابرجاست
گر بیفروزیش رقص شعله‌اش از هر کران پیداست
ورنه خاموش است و خاموشی گناه ماست.

زنده یاد سیاوش کسرایی