برنامه اقدام ملی مقابله با بیابان‌زایی ایران کجاست؟!
جمهوری
اسلامی ایران در شما نخستین کشورهایی بود که در سال 1375 به پیمان
(کنوانسیون) مقابله با بیابان‌زایی سازمان ملل متحد پیوست و این پیوستن به
تأیید مجلس شورای اسلامی هم رسید.
بر اساس ماده‌ي 10 لايحه‌ي الحاق
دولت جمهوري اسلامي ايران به این پیمان جهانی، كشورهاي متعاهد مي‌بايست
داراي برنامه‌ي مشخصي تحت عنوان برنامه‌ي اقدام ملّي باشند؛ برنامه‌اي كه
دستيابي به آن خود در گرو شناسايي عوامل مؤثر در بيابان‌زايي و معرفي منابع
لازم اعم از فني، مالي و انساني است. آشكار است كه پويايي اين هدف و كيفيت
برتر و به روز آن، هنگامي قابل دفاع خواهد بود كه دولت جمهوري اسلامي
ايران از تمامي تمهيدات و ظرفيت‌هاي پژوهشي، آموزشی و اجرایی درون و برون
كشوري قابل حصول بهره‌مند شده و ابزارهاي كاربست آن را به درستي در
برنامه‌ي اقدام ملّي تدارك ديده باشد.
آیا کسی می‌داند چرا؟!
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.