شاید یکی از با ارزش‌ترین عناصر موجود بر روی کره‌ی زمین، وجود ریزاندامگان یا میکروارگانیسم‌های موجود در خاک باشد که به واسطه‌ی حضور آنها، زمین قدرت بارآوری بدست آورده و بدین‌ترتیب، به عنوان یگانه سیاره‌ی قابل زیستن در تمامی فراخنای فضای بالای سرمان تا عمق 14 میلیارد سال نوری شناخته شده است.
به دیگر سخن، خاک را باید ریشه‌گاه حیات نامید و در پاسداری از آن، لحظه‌ای درنگ و تردید روا نداشت. چنین است که شعار امسال روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی نیز بر مبنای همین آموزه انتخاب شده و می‌گوید:

"Enhancing soils anywhere enhances life everywhere "

    یعنی: هرجا که خاک بهبود یابد، زندگی هم بهبود می‌یابد.
    این موضوع برای ما ایرانی‌ها، زمانی از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شود که بدانیم: نرخ از دست دادن خاک در ایران‌زمین، چه در حوزه‌ی فرسایش بادی و چه در حوزه‌ی فرسایش آبی، شش برابر میانگین جهانی است.

    یادمان باشد:
    هر چیزی را می‌شود از خارج وارد کرد، جز خاک را. هیچ کشوری خاکش را نمی‌فروشد؛ زیرا خاک بستر تولید و رمز ماندگاری تمدن و تاریخ و فرهنگ و میراث طبیعی یک ملّت است.
    بیاییم در آستانه‌ی 27 خرداد 1389، روزی که در همه جای دنیا، جهانیان برای پاسداری از خاک و مقابله با بزرگ‌ترین دشمن قدرقدرتش (بیابان‌زایی)، بپا می‌خیزند، ما هم بپاخواسته و حرمتش را بیش از پیش نگه داشته و نگذاریم به بهانه‌ی جاده‌کشی، سدسازی، شهرک‌سازی، توسعه‌ی کشاورزی نابخردانه و خلاف اصول آمایش سرزمین، این گرانبهاترین عنصر حیات را از دست دهیم.