لطفاً به زنبورها دقت کنید ؛ شاید آنها هم ایستاده می‌میرند!
این زنبور را که می‌بینید، اهل سبزه‌زارهای حد فاصل آهار تا ده تنگه در شمال چکاد توچال تهران است. البته شاید بهتر آن است که بنویسم: بود نه است! زیرا آخرین باری که در حال پرواز رؤیت شده، احتمالاً 12 خرداد 1389 بوده است!
نگاه کنید که مورچه‌ها چگونه به سوی او روانند ...
این هم جدال پروانه و زنبور و مورچه برای مکیدن شهد زندگی در همان حوالی!
امیدوارم از تازه‌ترین شکارهای دوربین مهار بیابان‌زایی هم راضی باشید، هر چند که می‌دانم شکارهای یادداشت قبلی، چیز دیگر ی بود! نبود؟
برای بزرگتر دیدن شکارهای خرداد 1389 مهار بیابان‌زایی، می‌توانید سری به فتوبلاگ زده و اینجا، آنجا و اونجا را هم نگاه کنید.
مؤخره:
گاه با خود می‌اندیشم وقتی در پنهان‌ترین زوایای خلقت با اندکی درنگ می‌توانی مناظری چنین سحرانگیز و الوان را شکار کنی، چه جای نالیدن از بسته بودن پنجره‌ها؟!
چرا فانوس زندگی را نمی‌بینیم؟ آن فانوس ِ دریا پرست ِ پرعطش ِ مست را ...
در همین باره و از همین نویسنده:
چه معجزه‌ها که می‌توانیم ببینم، اما نمی‌بینیم!
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.