تهران دوباره نفس کم آورده است؛ از مردادماه سال گذشته تا امروز، این برای بیست و هشتمین بار است که تهران متأثر از ریزگردهایی که منشأ بسیاری از آنها تالابی است، نفس کم می آورد.

    دوستان و سپهسالاران سدسازی، لطفاً کلاه خود را بالاتر بگذارند و باز هم برای خود نوشابه بازکرده و مدال توزیع کنند ... حتا می توانند مطمئن باشند که اعتبار 61 هزارمیلیاردی آنها برای برنامه پنجم هم بدون کمترین مقاومتی پذیرفته شده و از حالا میتوانند به فکر اشتغالزایی فرزندان و نوهها و دوستان فرزندان و نوه های شان هم باشند! اصلن ریزگرد چه اهمیتی دارد؟ آن ششصد سد را عشق است؛ تازه مگه جزایر قناری را از ما گرفتند؟ خب در چنین روزهایی می شود مستقیم رفت آنجا و آمد! نمی شود؟

    تصاویری را که می بینید، روزگار پایتخت ایران را در ساعت 8:30 روز 30 اردیبهشت 1389 نشان می دهد. دیروز در اصفهان، البته هوا به مراتب بدتر و نفس گیرتر بود؛ گویا بیش از یکصد میلیون هکتار از سرزمیتن ایران، چند روزی است که نفس کم آورده است ...

    و اینها همه از نتایج سحر است ...

    لطفن باز هم تا می توانید و به بهانه های مختلف درختان را ریشه کن کرده، خون سفره های آب زیرزمینی را به وسیله چاه های مجاز و غیر مجاز در شیشه کرده و تالاب ها را به بهانه گسترش کشاورزی ناپایدار بخشکانید.

    دیدار ما به قیامت ...