و سرانجام مهار بیابان‌زایی ششمین سال فعالیت خود را آغاز کرد
وقتی دانه‌ای در زمین می‌کارید، به بلندترین بلندی‌ها می‌رسید و وقتی زیبایی صبح را به همسایه‌تان سلام می‌کنید، از دریایی عظیم‌تر گذر می‌کنید.
جبران خلیل جبران
امسال باید کودک مجازی خود را به پیش دبستانی بفرستم؛ کودکی که در طول یک سال گذشته بیش از 800 بار به روز شد و این شاید برای خودش رکوردی باشد!
پربیننده‌ترین یادداشتی که در طول سال گذشته نوشتم، مربوط به سد سیوند بود با عنوان:
این پسرک چوپان در سیوند … سیوند … سیوند!
یادداشتی که بیش از 31 هزار بار دیده شد.
پس از آن، یادداشتی که در دل نوشته‌هایم منتشر شد، بیشترین بازدیدکننده را داشت:
درس نابي كه اين عكس به من و تو مي‌دهد!
و پس از آن، یادداشتی از وبلاگ فرزندم با عنوان:
چرا صداقت اروند کُشنده است؟!
در فوتوبلاگ هم این عکس، بیشترین بازدیدکننده را داشت.
در مجموع، تارنمای محمّد درویش در پنجمین سال حضورش در وبلاگستان، به اندازه‌ی 4 سال قبل‌ترش بازدیدکننده داشت که این می‌تواند برای نگارنده هم امید‌بخش باشد و هم مسئولیت‌آفرین. به خصوص اگر بدانیم و یادمان باشد که سال 1388 سال رکود کم‌سابقه در دنیای وبلاگستان فارسی بود و به طرز چشم‌گیری مخاطبان این فضا ریزش کردند که البته دلیلش را همه می‌دانیم.
با این وجود، مهار بیابان‌زایی کوشید تا به این رسم نانوشته گردن ننهد و بیشتر بنویسد ... آرزویم این است که روزی خبرهای خوش و بالندگی‌های محیط زیست وطنم چنان اوج گیرد که یادبرگ‌های مجازی محمد درویش هم متأثر از عطر خوش این رویدادهای غرورآفرین، پرتقالی‌تر از همیشه به مخاطبینش لبخند زند ...
و البته شاید در آن روز، ناخدای این کشتی اروند درویش باشد؛ ناخدایی که امیدوارم او با دانه‌ای که 5 سال پیش کاشته شده، به بلندترین بلندی‌ها برسد و بتواند از دریایی عظیم‌تر و خروشان‌تر به سلامتی گذر کند ...
امّا همان طور که می‌دانید بر طیق یک رسم چند ساله، از خوانندگان عزیز این کلبه‌ی مجازی خواسته‌ام تا به افتخار 5 سالگی مهار بیابان‌زایی، از فرازها و فرودهای این تارنما بنویسند تا دستم را برای سال پیش رو بگیرد و بدانم در کجاها غفلت کرده و در کدامین بزنگاه‌ها خوش درخشیده‌ام.
از همین رو، به تدریج نظر دوستان و خوانندگان عزیز را در همین جا منتشر می‌کنم و امیدوارم همچنان این تعامل دوسویه ادامه داشته باشد.
+ نوشته شده در پنجشنبه ۱۲ فروردین ۱۳۸۹ ساعت 14:24 توسط محمد درویش
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.