بیابان زایی همچو آتشی سوزنده و مهارناشدنی به جان آبادبومهای ما افتاده است. برای مبارزه با آن اراده ای ملی و حمایتی حکومتی لازم است. آیا می توان دورنمای روزی را به تصویر کشید که در آن سرزمین عزیز ایران از گزند فرآیندهای کاهنده کارایی سرزمین رهایی یافته و به توسعه ای حقیقتا پایدار دست یافته باشد؟