روزهاي خوش محيط زيست ايران در سال 84

     در سال 84 پيروزي‌هاي دلگرم‌كننده‌اي نصيب طرفداران و دلسوزان راستين طبيعت ايران‌زمين شد و نيز تصميمات بخردانه‌اي در سطح جهاني و منطقه‌اي و ملّي گرفته شد كه مي‌تواند بازخوردهايي مثبت در زادبوم به همراه داشته باشد؛ رخدادهايي كه جملگي بارقه‌هايي از اميد را براي آينده روشن ساختند. مقاومت كم نظير مردم و حساسيت شايان تحسين آنان در مواجهه با خبر قطع درختان پارك جنگلي لويزان و به زير آب رفتن بخشي از مجموعه‌هاي تاريخي پاسارگاد در اثر احداث سد سيوند، اقدامات شجاعانه برخي از قضات فهيم و دلسوز قوه‌ي قضائيه در دفاع از طبيعت و حاميان آن، تصويب موادي از لايحه‌ي جرم‌زدايي و برخي جرايم زيست‌محيطي در شوراي عالي قضايي، اعلام تشكيل و آغاز به كار پليس محيط زيست در سطح كشور، كنترل وضعيت زيست‌محيطي تالاب منحصربه فرد هورالعظيم كه بيش از 60 درصد آن در خاك ايران قرار دارد؛ موافقت وزارت نيرو با باز كردن دريچه‌ي آب سد حسنلو به روي پارك ملّي درياچه‌ي اروميه و نجات تالاب‌هاي اقماري و پرندگان پارك از نيستي حتمي، احترام به خواست جامعه‌ي جهاني در حراست از ميدان نقش جهان اصفهان و دستور تخريب بخشي از برج جهان‌نما، اقدام سمبليك عالي‌ترين مقام جمهور در تقدير از جنگل‌بانان و محيط‌بانان شهيد و دلجويي از خانواده‌ي آنان، به ويژه دلجويي و تقدير از خانواده‌ي شهيد ناصر پيروي و قول پيگيري دلايل عدم مجازات قاتلين نظامي وي، اعلام سال 2006 به نام سال «بيابان و بيابان‌زايي» و به دنبال آن تشديد تحركات نهادهاي مسئول داخلي و اعلام جهاني ممنوعيت دفن زباله تا سال ۲۰۱۰ در تمامي كشورهاي توسعه يافته، تصويب قانون الحاق ايران به پيمان كيوتو توسط شوراي نگهبان و سرانجام حجم پررنگ‌تر برنامه‌ها و آثار ديداري، شنيداري و نوشتاري رسانه‌هاي گروهي كشور و نيز فزوني تعداد تارنماهاي زيست‌محيطي در محيط وبلاگستان فارسي زبان، در شمار مهمترين اخبار خوش زيست‌محيطي سال 1384 جاي مي‌گيرند.  
در اين ميان، واكنش نويسندگان روزنامه‌ي همشهري در ويژه‌نامه‌ي نوروزي اين رسانه‌ي پرتيراژ را كه برخلاف سكوت تلخشان در جريان تهاجم شهرداري به پارك جنگلي لويزان، اين بار بي‌طرفانه‌تر با موضوع برخورد كرده بودند، به فال نيك گرفته و اميدوارم مديريت شهرداري و روزنامه‌ي همشهري به اين رويه‌ي در خور تقديرشان در سال جديد ادامه دهند.
معصومه صفايي و محمّدرضا محمّدي می نویسند: «۲۴۰۰ اصله درخت در شرايطي از فضاي تهران كسر شد كه شهر در چنبره‌ي آلودگي تا آنجا پيش مي‌رود كه براي جلوگيري از به وقوع پيوستن فاجعه‌اي انساني، براي چند روز تعطيل مي‌شود. 2400 اصله درخت، شبانه در جنگل‌هاي لويزان به تيغ اره برقي سپرده شد تا خودروهاي توليدي روي دست خودروسازان به بهانه نبود فضاي لازم براي تردد خودروها نماند و توجيه اين كار هم اين است كه عبور اتوبان شهيد زين‌الدين از محدوده‌ي شهري (شميران نو كه اكثر واحدهاي مسكوني‌اش روي خاك بنا شده و هيچ گونه مقاومتي حتا در برابر يك زلزله‌ي 5-4 ريشتري ندارد) هزينه‌بر بوده. اما هزينه‌ي روزي كه خداي ناكرده آبي در دل بستر تهران تكان بخورد، خيلي بيش از اينها خواهد بود.»