برای محسن تیزهوش که پیشنهادش در محاق ماند! نماند؟
دستکم سالی یکبار باید نویسندگان حوزه محیط زیست در دنیای وبلاگستان به همراه مخاطبان مجازی و حقیقیشان بتوانند دور هم جمع شوند و از مشکلات پیش رو، امیدها و بیمها سخن گویند. این آرزو یا درخواست بزرگی نیست! هست؟
یادمه که یکسال سازمان نظام مهندسی کشاورزی استان تهران این کار را انجام داد و در اردیبهشت ماه سال گذشته هم این سید محمّد مجابی و احمد محرابی و دوستانشان بودند که چنین گردهماییای را ممکن ساختند.
در آن روزگاران البته نه از سبزپرس خبری بود و نه از ایرن.
بنابراین، حالا چرا کسی پیشنهاد محسن تیزهوش عزیز را از زمین برنمیدارد و آستین همت برای برپاییاش بالا نمیزند؟
باز یادم هست که وحید نوروزی عزیز هم آمادگی خود را آن موقعها برای برپایی چنین همایش سبزی اعلام کرده بود! نکرده بود؟ عباس محمدی هم که همیشه حاضر است! نیست؟
پس لطفاً در محاقش نگذارید ... اصلاً شاید بتوان یکی از بهانههایش را همین سال جهانی تنوع زیستی معرفی کرد و با پیشنهاد ناصر کرمی هم پیوندکی برقرار ساخت! نه؟
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.