آيا جهان به تسخير خس و خاشاك فضایی درخواهد آمد؟!
يكي ديگر از تصاوير بحثبرانگيز سال 2009 كه جهانيان را به حيرت انداخت؛ همين تصويري است كه مي بينيد و نيوساينتيست آن را در شمار رويدادهاي مهم سال 2009 ارزيابي كرده است. نكتهي جالب، شمار روبه تزايد اين زبالههاي فضايي است كه دارد به مرز نگرانكنندهاي ميرسد. تو گويي انگار، دايرهي اغتشاش خس و خاشاكهاي سبز رنگ حالا از زمين كنده شده و تمامي كهكشان را ميرود تا متأثر سازد!
البته شايد هم توطئهاي در كار باشد! و نيوساينتيست به عنوان يك نشريهي مشكوك آمريكايي از عمد و با استفاده از حقههاي رايانهاي فرامدرن، رنگ سبز را در اين تصوير به مانند تصوير قبلي غالب كرده است تا قالب سبزستيزان را تهي كند! نه؟
شما چه فكر ميكنيد؟ آيا آغاز پايان سبزستيزان كليد خورده است!؟
فارغ از اين پرانتز دلپذير! گفتني آن كه بيش از 1500 قطعه زبالهي جديد فضايي با ابعاد بزرگتر از 10 سانتيمتر در همين سال 2009 و پس از رخداد تصادف بين ماهوارهي كاسموس روسي و اريديوم آمريكايي در فضا رها شده است؛ زبالههايي كه هماكنون در روي 19 هزار مدار انحصاري در حال چرخش به دور زمين هستند و معلوم نيست، ساعت 25 براي آنها يا ما كي فرا ميرسد! معلوم است؟
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.