شاید به کمک این سوسک ، بشود به زندگی در عصر یخبندان هم فکر کرد!

بعد از ماجرای آن قورباغهی اکوادوری، آن پریوش قرمز، آن حشرات مینیاب، آن باکتریهای هرکولسی توانمند، آن خیار دریایی رفتگر، آن کانگروهای دوستداشتنی و ... حالا نوبت به کشف یک مولکول جديد به نام xylomannan رسیده است؛ مولکولی که راز ماندگاری سوسکها را در سرمای کمتر از منفی 70 درجه سلسیوس آشکار کرده است.
بنابراین، حالا دیگر نیازی نیست که خیلی نگران دورههای یخبندان در چند ده هزار سال آینده باشیم! ما مسلماً مانند دایناسورها به دلیل یخبندان منقرض نخواهیم شد، هر چند مطمئن نیستم تا آن زمان اصولاً رقابتهای تسلیحاتی و هستهای، آدمی را زنده نگه داشته باشند.
اطلاعات بیشتر در باره این کشف جدید را میتوانید در سایت pnas یا سایت technobahn بیابید. همچنین، خبرگزاری ایسنا هم، اختصاراً به این کشف جدید اشارکی کرده است!
به هر حال، آنچه که مسلم است، سوسکها در شمار جانداران سخت جانی قرار دارند که میتوانند ژن حیات را چه در شرایط عصر یخبندان و چه حتا انفجارهای اتمی محفوظ نگه دارند. بنابراین – به ویژه - از خانمهای محترم انتظار میرود که نسبت به این سوسکهای نه چندان دلپذیر، صبورانهتر و مهربانانهتر رفتار کنند.
همین!
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.