آنها پارکینگ میسازند ؛ ما هم میسازیم! نه؟
تصویر این پارکینگ خورشیدی مسقف را که در درگاه مجازی روزنامه لسآنجلس تایمز دیدم، دلم گرفت! با خود گفتم: چرا کارمندان مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور نباید به اندازهی دانشجویان و اساتید دانشگاه سن دیه گو آمریکا از بخت استفاده از چنین پارکینگی بهرهمند باشند؟
یادم هست که بیش از یک سال کوشیدم تا با حمایت مدیریت مؤسسه، به ویژه دکتر مهدی فرحپور عزیز - که در آن زمان معاون پژوهشی بود – سقف پارکینگ جدید اداره را نیز اینگونه طراحی و راهاندازی کنیم. امّا عملاً بودجه لازم هرگز فراهم نشد و شد پارکینگی که در عکس میبینید!
با این وجود، همچنان امیدوارم تا نهادهای دولتی و نیمهدولتی – مثل شهرداریها – از چنین رویکردی در ساخت پارکینگهای شهری و بین شهری استقبال کنند.
در بارهی آقای Byron Washom که به عنوان یکی از استراتژیستهای پیشگام در حوزهی بهرهبرداری از انرژیهای نو به شمار میرود و همین طرح هم زیر نظر او اجرایی شده است، میتوانید در اینجا و آنجا بیشتر بدانید. کسی چه میداند؟ شاید او روزی مهمان کاخ سفید هم شد! نه؟


به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.