قصه‌ی تکراری مالچ‌های لیوانی را به پایان بریم!
پیش‌تر و در یادداشتی
جداگانه به معضل انباشت زباله‌های یک‌بار مصرف در آیین‌های مذهبی اشاره کردم؛
نمی‌خواهم آن حرف‌ها را تکرار کنم. خوشبختانه خبردار شدم که دوست عزیز و فعال کوشا
و بی‌ادعای طبیعت، جناب حسین
عبیری گلپایگانی دست به ابتکاری سزاوارانه زده و برای نجات شهر از بلای مالچ
لیوانی، طرحی را به شهرداری تهران معرفی کرده که امروز و فردا – تاسوعا و
عاشورا - برای نخستین‌بار در منطقه 15 شهر
تهران به اجرا درخواهد آمد.
برای این هموطن عزیز و تمامی تلاشگران این حوزه آرزوی موفقیت
دارم.
تصاویری را که می‌بینید، مربوط به یکی از محله‌های به اصطلاح بالای
شهر تهران – سعادت آباد – است. عکس‌ها را در همین شب‌ها گرفته‌ام ... نگاه کنید در
جایی که ظاهراً باید به دلیل عدم وجود فقر اقتصادی، فقر فرهنگی هم نباشد؛ چه
افتضاحی حکم‌فرماست و ازدحام زباله‌ها چگونه بیداد می‌کنند!
راستی مشکل کجاست؟ و چرا اغلب ما - فارغ از این که درآمد سرانه‌ی
ماهانه‌‌مان چقدر باشد - زباله‌سازی را کاری غیرفرهنگی و خلاف شخصیت اجتماعی و
مسئولیت‌های شهروندی خود نمی‌دانیم؟
+ نوشته شده در شنبه ۵ دی ۱۳۸۸ ساعت 9:14 توسط محمد درویش
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.