یک همایش بی‌سابقه در ایران: نقش روحانیت در توسعه پایدار!
چند روز پیش دعوتنامه‌ای به دستم رسید که هم مرا حیران کرد و هم خوشحال! دعوتنامه از سوی دبیرخانه‌ی "نخستین همایش ملّی نقش روحانیت در توسعه پایدار" فرستاده شده و از نگارنده دعوت کرده بود تا به عنوان سخنران در این همایش یک روزه شرکت کند.
این عبارت را در موتور مشهور گوگل جستجو کردم تا ببینم تاکنون چه تلاش‌هایی در این حوزه رخ داده است؟ حدسم درست بود، گوگل هیچ لینکی را نتوانست با موضوع روحانیت و توسعه‌ی پایدار بشناسد و معرفی کند.
با این وجود به باورم این می‌تواند یک رخداد مثبت و بسیار مؤثر در حوزه‌ی فرهنگ‌سازی عامه نسبت به ملاحظات زیست‌پایدار باشد؛ ملاحظاتی که شوربختانه باید بپذیریم: اغلب در پای مصلحت‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، نظامی و حتا مذهبی ذبح شده و می‌شود.
چنین است که نگارنده این دعوت را پذیرفته و روز یکشنبه آینده - 22 آذر 1388 - عازم استان آذربایجان شرقی می‌شود تا در دیار خالق حیدربابا – شهریار ایران زمین - شهرستان میانه برخی از دریافت‌های خویش را با مخاطبان روحانی‌اش به اشتراک نهد.
یادمان باشد که روزگاری نه‌چندان دور، این امام جمعه سمنان بود که وقتی اعتراض طرفداران محیط زیست را مبنی بر شکار بی‌رویه‌ی وحوش در پارک ملّی کویر شنیده بود، با تندی پاسخ داد: «شما کی هستید که می‌خواهید حلال خدا را حرام کنید؟» سخنی که سبب شد خسارت جبران ناپذیری در نخستین سال‌های انقلاب به تنوع‌زیستی کشور در حوزه‌ی جانوری وارد آید.
یادمان باشد: سخن مشهور و تاریخی امام جمعه ارومیه که در پاسخ به ابراز نگرانی فراوان نسبت به خشک شدن دریاچه‌ی ارومیه، فرمودند: اگر درياچه‌ي اروميه خشك شود، مگر چه مي‌شود؟!
و باز یادمان باشد که همین اواخر، یک امام جمعه‌ی دیگر در استان گیلان با صدور فرمان مناقشه‌برانگیزش در مورد قتل درختان کهنسال به بهانه‌ی مبارزه با خرافه‌پرستی، چه خون دل‌ها که به طرفداران محیط زیست تزریق نکرد!
در عوض و در آن سوی میدان، فرزانگان فرهیخته‌ای چون دکتر محقق داماد، سید قاسم یعقوبی (امام جمعه کاشمر) و سید محمد خاتمی هم وجود دارند که به سزاوارانه‌ترین شکل ممکن و با زبانی فاخر و مستدل از ملاحظات محیط زیستی دفاع کرده و دولت‌ها و حکومت‌ها را از تخریب طبیعت به بهانه‌ی رشد اقتصادی بیشر برحذر داشته و می‌دارند.
امید است که اینک تلاش محمد درویش بتواند – در حد بضاعت اندکش - کفه‌ی ترازو را به نفع روحانیت سبزاندیش در حوزه‌های علمیه تغییر دهد.
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.