افسانهی حملهی شترها به سیدنی در ایسنا، همشهری، تابناک و ...
لابد شما هم خبر را شنیدهاید؛ یورش شش هزار شتر گرسنه به دروازههای بزرگترین شهر استرالیا – سیدنی – و متعاقب آن، فرار مردم از شهر! خبری که در ایران ظاهراً نخستین بار توسط خبرگزاری ایسنا منتشر شده و پس از آن رسانههای پرمخاطبی چون همشهری و تابناک و جام جم و خبر آن لاین و ... هم آن را عیناً منتشر کردند.
این خبر برای نگارنده هم بسیار جالب بود، به خصوص پس از ماجرای طاعون جدید در استرالیا که پیشتر به آن پرداخته بودم.
امّا با اندکی جستجو، دریافتم که این خبر احتمالاً برای مردم سیدنی هم همان اندازه جالب است که برای ما! حقیقت این است که مردم سیدنی، روحشان هم از چنین رویدادی خبر ندارد، چرا که این ماجرا در مرکز باختری این کشور پهناور رخ داده – در منطقهای موسوم به Docker River واقع در 500 کیلومتری جنوب غربی شهر Alice Springs ؛ جایی که چیزی در حدود دو هزار کیلومتر با سیدنی فاصله دارد! درست مانند آن که در بیروت باران ببارد و ما در تهران چتر بالای سرمان بگیریم!
هجوم شترهای تشنه در آن سوی آب نشان داد که رسالت خطیر خبررسانی و رعایت اخلاق و مسئولیت ژورنالیستی در تهیه و تنظیم خبر در این سوی آب تا چه اندازه با سهلانگاری و کمتوجهی روبروست. در حقیقت شاید بتوان گفت: تشنگی واقعی در این سوی آب وجود دارد! جایی که عطش تعهد خبری شدیداً احساس میشود! نمیشود؟



به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.