دعوای مترو تهران خیابانی می‌شود!
احتمالاً شما نیز ممکن است مانند من یکی از صدها هزار شهروندی باشید که امروز صبح چنین تابلویی را در سطح برخی از معابر تهران دیده‌اید!
در این تابلو رقم 285 درصد افزایش در اعتبارات مترو کاملاً به مخاطب چشمک می‌زند؛ آن هم در طول سال‌های سپری شده از دولت نهم!
به باورم شاید نظیر چنین تابلو و تمهیدات دیداری سیاست‌مأبانه‌ای را فقط بتوان در ایران امروز سراغ گرفت و بس.
مردم سردرگم و کلافه در تونل‌های مترو این روزها بیشتر از هر زمان دیگری به اوج استیصال رسیده‌اند و آنگاه در بالای سر آنها، مسئولین محترم بازی کودکانه‌ی «کی بود کی بود؟ من نبودم!» را راه انداخته‌اند.
از یک سو، مسئولین مترو و بسیاری از مقامات شهری پایتخت به صراحت از عدم تحقق وعده‌های دولت و کارشکنی‌های پی در پی وی در تخصیص اعتبار لازم به مترو گله می‌کنند و هشدار می‌دهند و از سوی دیگر، دولت دهم می‌گوید: تاکنون هیچ دولتی به اندازه من از مترو حمایت نکرده است!
این وسط انگار هیچ نهاد نظارتی و بازرسی هم وجود ندارد تا حکمیت کرده و مشکل مردم را حل کند!
واقعاً وقتی در حل مشکلی به این سادگی اینگونه دست به دامان تمهیدات پروپاگاندایی نخ‌نما می‌شویم؛ چگونه ادعا داریم که می‌توانیم مشکلات جهان را حل کنیم؟
200 میلیارد دقیقه زمان را در سال تهرانی‌ها در خیابان‌های پرازدحام و پردود هدر می‌دهند و ما به جای حل مشکل ایشان، به دنبال بیرون کردن رقیب از صحنه قدرت هستیم! شرم بر کسانی باد که منافع ملی را در پای منافع و مطامع سیاسی خویش و گروه عزیزشان ذبح می‌کنند.
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.