آنها درختان مصنوعي مي‌كارند و ما درختان طبيعي درو مي‌كنيم!
از ديدن اين دو تصوير چه حس و حالي را تجربه مي‌كنيد؟
درست مي‌بينيد؛ آنها درختان مصنوعي يا "artificial trees" هستند كه قرار
است در قالب يك برنامه‌ي تحقيقاتي بلندپروازانه اندكي از خطر جهان‌گرمايي
"Global Warming" را بكاهند. دكتر تيم فاكس كه عهده‌دار اين مسئوليت بزرگ
در آكادمي ملّي علوم بريتانيا است، اينك مي‌كوشد تا به كمك دانش
ژئومهندسي، بخشي از نابخردي‌ها و آزمندي‌هاي بشر متكبر هزاره‌ي سوّم را
تعديل بخشد.
در اين باره مي‌توانيد نگاهي بياندازيد به تارنماهاي مشهوري چون: BBC, Physicsworld، physorg treehugger و نيز وبلاگ شخصي دكتر عليرضا برهاني داريان عزيز تا دريابيد كه چگونه در حالي كه ما اينجا درختان را در دنا، چهارمحال بختياري (منطقه حفاظت شده هلن)، خراسان، گلستان، بوشهر، بلوچستان، تهران
و ... درو مي‌كنيم، هستند انسان‌هايي كه فقط به حفظ درختان طبيعي موجود
بسنده نكرده و در انديشه‌ي آفرينش درختان مصنوعي هستند تا در گرم‌ترين و
دشوارترين شرايط هم بتوانند به فرآيند ارزشمند ترسيب كربن Carbon
Sequestration - كمك كنند.
شوربختانه‌تر آن كه خبر مي‌رسد: به جاي آن كه طبيعت‌ستيزان تحت فشار
بيشتر قرار گيرند، اين طبيعت دوستان هستند كه تحت مؤاخذه قرار گرفته و
تهديد مي‌شوند كه چرا خبر قلع و قمع منابع طبيعي و محيط زيست را افشا
مي‌كنيد؟!
مؤخره:
من كه رفتم ... شما هم اگر دوست داشتيد بياييد تا جملگي به خداوند پناهنده شويم!
كاملاً جدي!
27 مرداد 1388:
احمدي‌نژاد قانون ممنوعيت قطع درختان در محدوده و حريم شهرها را ابلاغ كرد!
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.