لحظه ي نابي كه فقط آن پيرمرد مي داند چقدر مزه دارد ... عكس از ايرنا


نمي‌دانم چند نفر از خوانندگان عزيز اين سطور از ماجراي جالب اُنس پيرمرد و روباه در يكي از روستاهاي اطراف شهرستان خلخال آگاه شده‌اند؟ امّا اين را مي‌دانم كه همه‌ي ما - بي شك - پس از خواندن اين حكايت دلنشين و شوق‌برانگيز براي آن پيرمرد و دل دريايي و سلوك صبورانه و پيام پرمهرش دعا كرده و دوام سبزانديشي‌اش را از مادر زمين و آسمان آبي آرزو مي‌كنيم .
پيرمرد در پاسخ به پرسش خبرنگار ايرنا، هموطنانش را به مهرباني با حيات وحش دعوت مي‌كند و مي‌گويد: تا وقتي كه زنده است نخواهد گذاشت اين روباه گرسنه از مزرعه‌اش خارج شود. آن هموطن عزيز خلخالي من و تو، چهار سال صبورانه كوشيد تا باوري تاريخي را در نهاد آن روباه ديار سبلان تغيير دهد؛ باوري كه به روباه‌هاي ديار من آموخته است: بايد از اين موجود دوپا دوري كني! چرا كه خطرناك‌تر از آدمي در روي زمين آفريده نشده است.
آري ... پيرمرد خلخالي كار بزرگي را انجام داده است و به باور من يكي از قهرمانان واقعي استان اردبيل هم اوست و نه آنهايي كه ... (بگذريم!).

پيرمرد به روباه نشان داد كه مي شود به انسان هم اعتماد كرد؛ بياييم پيمان بنديم كه نخواهيم گذاشت تا باور روباه متزلزل شود.


امّا ... و امّا از هر چه بگذريم، از اين واقعيت نمي‌توان گذشت كه 5 سال پس از مرگ صادق خلخالي؛ فردي كه قصد داشت تا تخت جمشيد و آرامگاه كوروش بزرگ را با خاك يكسان كند، مرد ديگري از آن ديار نشان‌مان داد كه سزاوارانه اين لياقت را دارد تا فرزند واقعي كوروش بناميمش و به احترامش كلاه از سر برداريم ... مگر كوروش نگفته بود:
به فهم آب رسیدن و گندم را گرامی داشتن،
این آیین من است.
پس هرکه رونده‌ای را بیازارد
جهان را آزرده است.
او که درختی را بیافکند،
بی اجاق خواهد مرد.
او که آب را بیالاید،
روان خویش را آلوده است.

و مگر آن پيرمرد خلخالي نشان نداد كه به راستي نه تنها اهل آزردن هيچ رونده و جونده‌اي نيست؛ بلكه همراه با كوروش و همگام با آن فرزانه‌ي بسطامي، مي‌گويد: آن كه در درگاه خداوند به جان ارزد، در نزد من هم به نان ارزد.
هر كس در اين سرا درآيد
نانش دهيد و از ايمانش مپرسيد
چه آن كس كه به درگاه باري تعالي به جان ارزد
البته بر خوان بوالحسن به نان ارزد

" متن كتيبه سر در خانقاه شيخ ابوالحسن خرقاني "

مؤخره 1:
اين حكايت‌ها را كه مي‌خوانم، زنده مي‌شوم ... بال و پر مي‌گيرم و از اين كه ايرانيم به خود مي‌بالم. بياييم همه ما كاري كنيم و رفتاري از خويش بروز دهيم كه آيندگان هم به سلوك ما خشنود و با آن به ايراني بودن‌شان فخر فروشند و سر به آسمان به سايند.
يادمان باشد:
آنان که آفتاب را
به زندگی دیگران می‌بخشند
نمی‌توانند
خود از آن بی‌بهره باشند


مؤخره 2:
از سيد جعفر سيد اخلاقي عزيز كه نخستين بار او بود كه مرا متوجه اين حكايت پندآموز از همشهري‌هاي عزيزش كرد، ممنون و قدردانم.

مؤخره 3:
يك هموطن عزيز كردتبار ساكن ديار توس را مي‌شناسم كه عجيب با روباه‌هاي سكونتگاهش اُلفت دارد؛ شايد بد نباشد او نيز روزي حكايت خودش را با آن روباه‌ها به مخاطبان دنياي سبزرنگ وبلاگستان هديه داده و اندكي از شهد احساس نابش را با فارسي‌خوانان مجازي به اشتراك نهد.

مؤخره 4:

گزارش امروز روزنامه سرمايه را در باره پيامدهاي قطع 12 هزار درخت بلوط در منطقه حفاظت شده دنا با عنوان: «خسارت دنا، 2/4 میلیارد دلار، جریمه اعلامی یک میلیارد تومان!» بخوانيد تا دريابيد كه چقدر همه مي‌كوشند تا طبيعت‌ستيزان خيلي متحمل خسارت ريالي نشوند!

درج نظر