نامهرباني‌هاي مسكن مهر با منابع طبيعي شتاب مي‌گيرد!
پس از ماجراي شبيخون قانوني! به نهالستان گرمسيري لردگان
در استان چهارمحال و بختياري، اينك همكارانم خبر مي‌دهند كه به رغم مخالفت
صريح مسئولين منابع طبيعي استان گلستان، بخش‌هايي قابل توجه از اراضي مركز
تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان گلستان قرار است كه براي طرح توسعه
مسكن مهر اختصاص يابد! افزون بر آن از شهرستان بندر گز نيز خبر مي‌رسد كه
چندين هكتار از اراضي درختكاري شده‌ي متعلق به اداره‌ي منابع طبيعي آن
شهرستان كاملاً تسطيح شده و درختانش در كمال نامهري با زندگي بدرود
گفته‌اند تا بر مزارشان مسكن مهر برويد!
مؤخره:
مهرورزي خوب است، سرپناه درست كردن براي مردم از مهرورزي هم بهتر است؛ امّا هيچكس حاضر نيست در كاخي مرمرين ساكن شود كه پايه‌هايش بر زميني دوزخي و آتشين استقرار يافته باشد. ساخت مسكن بر روي جنازه‌هاي درختان در سرزميني كه فقط 7 درصد آن داراي پوشش درختي و جنگلي است، در بهترين حالت عين حماقت است و در بدترين حالت، مصداق بارز خيانت و تاراج ملّي.
حال قضاوت با شماست كه طبيعت‌ستيزاني اينگونه را از دسته‌ي نخست بدانيد يا از گروه دوّم؟!
+ نوشته شده در چهارشنبه ۱ مهر ۱۳۸۸ ساعت 16:29 توسط محمد درویش
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.