مهار بيابان‌زايي

      در بعدازظهر نخستين روز از شهريور 1388، مصطفي خوشنويس عزيز سراسيمه خبرم كرد كه برخي از جنگل‌هاي دست كاشت بالادست سد كرج – نرسيده به پل خواب – در حال سوختن است و ظاهراً همه فقط تماشاچي هستند! خبر را از طريق مژگان جمشيدي عزيز به سبزپرس رساندم تا موضوع را بتوانند در گستره‌ي وسيع‌تري انعكاس دهند. با آقاي مهندس زهدي هم تماس گرفتم تا موضوع را از طريق اداره كل منابع طبيعي و شوراي عالي جنگل پيگيري كنند.

      خوشبختانه – مطابق معمول – باد مساعد قبل از اقدام مسئولين به داد منطقه رسيد و چيزي بيشتر از 2 هكتار از عرصه نابود نشد.

     آنچه كه مشخص است و از تصاوير هم برمي‌آيد، دست كم 353 اصله سرو نقره‌اي با عمر متوسط 40 سال به همراه سه اصله اُرس بين 50 تا 100 ساله و بيش از 35 پايه شيرخشت و زرشك در آتش سوخته‌اند.

      تصاوير را مصطفي خوشنويس، روز گذشته از منطقه برداشت كرده است.

      گفتني آن كه اصولاً احتمال آتش سوزي طبيعي در عرصه‌هاي خارج از شمال كه ميزان هوموس آلي خاك ناچيز بوده، بسيار كم است (در عرصه‌هاي شمالي، گاه اين تركيبات در فصل تابستان به دمايي بيش از 80 درجه مي‌رسند كه سبب حريق مي‌شود). بنابراين، بايد پذيرفت كه آتش سوزي رخداده، ريشه‌ي انساني داشته و همين طور كه در عكس شماره يك مشخص است و شاهدان در منطقه هم تأييد كرده‌اند، از سمت كناره درياچه سد شروع شده و به سمت بالادست پيشروي كرده است.

     اميد كه از اين پس، بيشتر حواسمان را جمع كرده و كمتر آتيش بسوزانيم!

                                                                     درج نظر