مهار بيابان‌زايي

لیوان‌پوش شدن شهر؛ پدیده‌ای انحصاری و تکراری در ایران!

      بی شک همه‌ی آن ایرانیانی که شب و روز گذشته و امروز از معابر و خیابان‌های اصلی و فرعی اغلب شهرهای کوچک و بزرگ کشور عبور کرده‌ و یا در آیین‌های نکوداشت میلاد آخرین امام شیعیان(عج) شرکت داشته‌اند، چنین مناظری را دیده و با پدیده‌ی غریب لیوان‌پوش شدن شهر و دیار خویش آشنا هستند. به دیگر سخن، حالا می‌توان بعد از مالچ‌های نفتی و ریگی و ... از مالچ‌های لیوانی هم سخن گفت و رویالتی آن را – در چنین حجم و گستره‌ای - به نام ایرانیان ثبت کرد!
    آنچه که دردناک می‌نماید، نه‌تنها تکرار این مناظر ناخوشایند در سال‌های اخیر است، بلکه به نظر می‌رسد، هر چه به پیش می‌رویم، بر غلظت این آلودگی‌های آزاردهنده‌ی دیداری و خسران آشکار به محیط زیست شهری افزوده می‌شود. آن هم در شرایطی که ظاهراً همه از صرفه‌جویی و اصلاح الگوی مصرف سخن می‌گویند!

     شرم‌آورتر آن که این زباله‌سازی‌ها در اعیاد مذهبی در شرایطی رخ می‌دهد که اغلب رهبران دینی – در گذشته و حال - آشکارا پیروان خویش را به رعایت پاکیزه‌گی و حفظ حرمت طبیعت و سکونتگاه خویش توصیه کرده‌ و می‌کنند. افزون بر آن، اندیشه‌ی صیانت از طبیعت، قدمتی افزون‌تر از ورود اسلام به ایران زمین داشته و قدمتی همپای عظمت پارسه در زادگاه کوروش بزرگ دارد.
      نگارنده روز گذشته در حال برگشت به کرج از مسیر بویین‌زهرا و اشتهارد بود و در کمال تأسف مشاهده کرد که در تمام مسیر مردمی که به عشق میلاد او (عج) کام خویش را شیرین می‌کردند، به چه سهولتی لیوان‌های شربت خالی‌شده را از شیشه‌ی اتومبیل خود به بیرون انداخته و چهره‌ی شهر و دیارشان را اینگونه می‌ساختند.
     در صفحه 529 از جلد دوم مستدرک الوسایل، خداوند این گونه با پیامبرش سخن می‌گوید: «همه زمین را برای تو و امت تو سجده‌گاه و خاک آن را مطهر قرار دادم» (جعلت لک و لاُمّتک الارض کلّها مسجداً و ترابها طهورا). علامه طباطبایی نیز در باره‌ی مقصود از کلمه طیب که برای صفت خاک در آیه‌ی 6 از سوره مائده آمده است، تأکید می‌کند که خاک طیب، خاکی است که حالت طبیعی خود را از دست نداده و تغییر نیافته باشد. به دیگر سخن، تزریق و تحمیل هر نوع آلودگی به خاک، بر خلاف کلام وحی و نوعی عناد با ذات باری‌تعالی محسوب می‌شود.
      با چنین پس‌زمینه‌ای، کمینه‌ی انتظار آن است که معابر عمومی در جامعه‌ای که متأثر از چنین خاستگاه فرهنگی و اعتقادی هستند،  به مراتب پاکیزه‌تر از کشورهای دیگر باشد. امّا آیا واقعاً این گونه است؟ و اگر پاسخ منفی است، شما دلیلش را در چه می‌دانید؟

      این را هم بخوانید:
« ... آیا ممکن است ما در شب نیمه شعبان یا در  روز آن، کارهایی بکنیم که آمیخته با معصیت خداست و امام زمان (عج) را ناراحت کنیم، و مدعی باشیم که این شب و روز را به احترام امام زمان (عج) عید گرفته ایم؟! یاد دو جمله از اولیای دین افتادم که فرموده اند: مردم آزاری، جزو دین نیست... نظافت جزو ایمان است.»

                                                                  درج نظر