يك خبر خوش براي آنها كه دماوند را دوست دارند
خبر ميرسد كه سرانجام اعتراض طرفداران محيط زيست و حاميان كوهستان به نتيجه رسيده و يكبار ديگر طبيعت ستيزان نابخرد، مجبور به عقب نشيني شده و فرمان توقف عمليات آسفالتريزي در گوسفندسرا – ارتفاع 3000 متري دماوند - صادر شده است. به ويژه بايد از دكتر دلاور نجفي قدرداني كنم كه ميدانم براي مهار اين نابخردي تلاش فراواني كرد تا توانسته دوستان مازني را راضي كند. هرچند محل مورد نظر – ظاهرا! - در حوزه مسئوليت كاري ايشان هم نيست.
با اين وجود، به نظر ميرسد نبايد اثر ملي و طبيعي دماوند، صرفاً از ارتفاع 4500 متري به بالا محسوب شود و فقط كاكل سپيد اين چكاد دوستداشتني را دربرگيرد.
اين درست مانند آن ميماند كه يك جراح مغز با ديدن خونريزي شديد پاي مريضش بگويد: متأسفانه اين موضوع به من ربطي ندارد و بايد بيريدش پيش يك پزشك متخصص مربوطه! غافل از اين كه خونريزي سبب مرگ بيمار را فراهم خواهد كرد ...
دماوند نيز يك كليت و بومسازگان منحصر به فرد و بينظير در ايران و خاورميانه است كه اگر ميخواهيم از تنوع زيستي و ميراث طبيعياش به شكلي سزاوارانه پاسداري كنيم، بايد تمامي موجوديتش را يكجا ببينيم و موانع ديوانسالارانه را براي مديريت مؤثر بر آن به كناري نهيم.
مؤخره:
پيروزي در دماوند نشان ميدهد كه ما هر جا متحد عمل كنيم و نترسيم، زورگويان و نابخردان چارهاي جز عقبنشيني نخواهند داشت. پس به قول ناصر كرمي عزيز: بلند شو برادر؛ حالا چه وقت خواب است؟