از گرازهای بغداد تا گرازهای میانکاله!
به دنبال انتشار یادداشتی با عنوان: «هشدار: اقدام احمقانه مسئولین باغ وحش عراق را تکرار نکنید!» خوشبختانه شاهد بازخوردهای سزاوارانهای در بین اهالی مطبوعات و وب بودم که امیدوارم تداوم یابد. چرا که خبرهای رسیده از افغانستان هم حکایت از آن دارد که یگانه خوک مشهور موجود در باغ وحش کابل هم در شرایط قرنطینه قرار گرفته و شاید اگر هدیه دولت چین نبود، تاکنون به سرنوشت همتایان بغدادی خود دچار شده بود!
جا دارد در اینجا از اسد افلاکی و ناصر کرمی عزیز که این خبر را پیگیری کرده و در همشهری امروز انعکاس دادند و نیز از بانو ژاله فتوره چی گرامی که یادداشت نگارنده را بلافاصله در خبرنامه دامپزشکان ایران زمین بازانتشار دادند، قدردانی کنم. سپهر سلیمی عزیز هم قول داده که موضوع را از طریق انجمن حمایت از حیوانات اصفهان پیگیری کند.
در انتها توجه خوانندگان عزیز مهار بیابانزایی را به گفتههای زنهاردهندهی استاد اسماعیل کهرم جلب میکنم که در همشهری امروز نوشتهاند: « ... اگر در اين روزها به ميانكاله سري بزنيد، ميبينيد اراضي اين تالاب با مهارت تمام شخم زده شده؛ بهطوري كه در نگاه نخست انسان تصور ميكند با تراكتور اين زمينها را شخم زدهاند در حالي كه گرازها براي يافتن كرم خاكي و ديگر موجودات، زمين را با بيني سفت و دندانهايشان شخم ميزنند و از اين طريق خاك مرده را كه در زمستان سفت شده براي بارور شدن آماده ميكنند ...»
قدر این باغبان بیآزار طبیعت را بدانیم و بیش از این آزارش مدهیم.
در همین باره:
- از خوكها بترسيم يا از بيتدبيري؟!

به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.