مهار بيابان‌زايي

براي همه‌ي آناني كه از قتل عام محيط طبيعي‌مان به شدّت نگران هستند و با خواندن خبرهاي غم‌انگيز از تاراج بي‌مهاباي زيست‌بوم خونشان به جوش مي‌آيد و براي همه‌ي آناني كه با بدبيني و ترديد و يأس به اينگونه افشاگري‌هاي نوشتاري و رسانه‌اي مي‌نگرند، بي‌گمان چهارمين روز از دوّمين ماه زمستان، روزي بزرگ و فراموش‌ناشدني خواهد بود؛ روزي كه نشان داد: دغدغه‌هاي زيست‌محيطي مي‌تواند در جامعه‌ي امروز ما از چنان وزن و اعتباري برخوردار شود كه به خاطر حفظ حرمتش، عالي‌ترين مقام قضايي كشور خود رأساً وارد كارزار شده تا حكم يكي از قضات سرشناس و پرنفوذ خويش را در استان گيلان نقض كند! در آن روز، پرشمارگان‌ترين روزنامه‌ي كشور در صفحه‌ي نخست خويش و با فونتي درشت و قرمز رنگ نوشته بود[1]: 

اجراي حكم مديركل منابع طبيعي گيلان متوقف شد

بررسي مجدد پرونده‌ واگذاري۴۳۳ هكتار جنگل

آري، خبر درست بود: رييس قوه‌ي قضاييه با صدور حكمي به اداره‌ي كل دادگستري استان گيلان، خواستار ارسال پرونده‌ي تصرف ۴۳۳ هكتار از جنگل‌هاي گيلان به تهران به منظور پيگيري مجدد شده و در همان حال، دستور توقف حكم انفصال خدمت مديركل منابع طبيعي استان گيلان را به سهراب بيگ، رييس دادگستري گيلان ابلاغ كرد. اين در حالي است، همان‌طوري كه مي‌دانيد و اخبار آن را احتمالاً پيش‌تر در همين وبلاگ و يا برخي ديگر از وبلاگ‌هاي طرفدار محيط زيست خوانده‌ايد[2]، هفته‌ي گذشته قاضي يكي از شعب دادگاه جزايي رشت به دليل عدم واگذاري ۴۳۳ هكتار از جنگل‌هاي بكر و طبيعي استان گيلان به ۲ نفر كه مدعي مالكيت جنگل بودند، حميد نصري مديركل منابع طبيعي استان گيلان را به دليل سوء استفاده از موقعيت شغلي و عدم اجراي حكم قاضي به يك سال انفصال خدمت محكوم كرده بود.

اميد آنكه شمار روزهاي ارغواني محيط زيست سرزمين مادري، بيشتر و بيشتر شود ... هر چند كه مي‌دانيم هنوز در آغاز راه هستيم و هنوز دشواري‌ها و تنگناهاي بيشتري را بايد تاب آورد؛ امّا چه باك؟ مگر نه اين است كه:

«زندگي اگر نام آساني داشت، ديگر بر زمين، تلاش معناي خويش را از كف مي‌داد و در آسمان، رنگين‌كمان.»

پيوست:

اين را از بخت‌ياري خود مي‌دانم كه چهارمين روز بهمن، چهلمين سالروز تولّد صاحب اين خانه‌ي مجازي هم بود!