یک خبر خوش برای مردمان دیار زنده رود
خبرهای رسیده ازپایگاه مقابله با خشکسالی اصفهان حکایت از آن دارد که هماکنون حجم ورودی آب به سد زایندهرود از مرز 120 متر مکعب در ثانیه نیز گذر کرده است؛ این در حالی است که رقم مزبور در هفتهی گذشته 70 متر مکعب در ثانیه بود. به دیگر سخن، بارندگیهای نخستین هفتهی اردیبهشت ماه در سراب زاینده رود – این خاطرهانگیزترین رود مرکزی ایران – سبب شده تا به زودی شاهد سرریز سد بزرگ زاینده رود در چادگان باشیم. مشابه رخدادی که امروز در سنندج رخ داد و پس از مدتها مردم کردستان به چشم خود شاهد سرریز آب از یکی از اصلیترین سدهای تأمینکنندهی آب شرب و کشاورزی منطقه بودند.

امروز همچنین پس از مدتها، رودخانهی کرج هم در تقاطع آزادراه تهران قزوین (پل فردیس) خروشان بود و آب فراوانی از آن گذر میکرد. این در حالی است که هنوز سد کرج به ظرفیت مطلوب خود نرسیده و دریچهها کاملاً بسته هستند. یعنی سیلاب امروز کرج متعلق به پایین دست حوضهی آبخیز این رودخانه – پس از سد کرج – است.
از دکتر مرتضی خداقلی عزیز که اخبار لحظه به لحظهی خشکسالی و وضعیت اقلیمی کشور و اصفهان را در اختیار نگارنده قرار میدهد، سپاسگزارم.

مؤخره:
طراوت امروز آسمان ایران همزمان بود با آیینهای نکوداشت روز ملّی خلیج فارس. این آبپاشی سخاوتمندانهی طبیعت را در چنین روزی به فال نیک گرفته و به همهی ایرانیان تبریک میگویم. سیّد محمّد مجابی عزیز هم به همین مناسبت، پیشنهاد جالبی را در تارنمایش مطرح کرده است که به گمانم بسیار اجرایی و مؤثر میرسد.
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.