خليج فارس در كتابخانه ديجيتال يونسكو
نميدانم تاكنون گذرتان به كتابخانه ديجيتال جهان افتاده است يا خير؟ كتابخانهاي كه ميتواند با يك كليك و به صورتي مجاني كتاب مورد نظرتان را در هفت زبان زنده دنيا (انگليسي، روسي، چيني، فرانسه، عربي، اسپانيايي و پرتقالي) در اختيارتان قرار دهد. نكته متمايز اين كتابخانه ارزشمند – كه اخيراً شروع به كار كرده - آن است كه اغلب كتابها و اسناد موجود در آن در شمار اسناد تاريخي و معتبر جهان طبقهبندي ميشوند و اينك به همت 32 مؤسسه بينالمللي متعلق به 19 كشور جهان، ميليونها برگ از اين اسناد تحت هدايت يونسكو اسكن شده و دردسترس علاقهمندان قرار گرفته است.
از جمله ميتوان به اين نقشه اشاره كرد كه تاريخ انتشار آن به سال 1898 ميلادي ميرسد و توسط مؤسسهاي آمريكايي در شيكاگو تهيه و منتشر شده است. جالب اين كه در اين نقشه هنوز از پاكستان خبري نيست و به بلوچستان هند اشاره شده است. همچنين بسياري از نام شهرهاي ايران، هماكنون تغيير كرده و مثلاً اينك سالهاست كه به بندر معمره، خرمشهر ميگويند. اما با اين وجود خليج فارس، همچنان خليج فارس بوده و با عنوان Persian gulf از آن ياد شده است. باشد كه دوستان شيخنشين ما در جنوب كرانههاي اين خليج هميشه فارس، دست از لجبازي برداشته و در برابر اسناد بينالمللي كرنش كرده و واقعيت را بپذيرند.

براي تمامي انسانهاي فرهنگدوستي كه به چنين ابتكاري دست زده و آن را پيوسته به روز و غني ميسازند، آرزوي سعادت و نيكبختي بيشتر دارم.


به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.