خطری که از بیخ گوش کلوتهای شهداد گذشت: رزمايشي كه به همايش بدل شد!
در آخرین روزهای سال کهنه، یعنی در 21 اسفندماه 1387 قرار بود تا رزمایش نیروهای انتظامی کشور در کلوتهای شهداد برگزار شود! یعنی درست همان فاجعهای که در ابتدای سال اتفاق افتاد و آن همه اعتراض را در برداشت، قرار بود در پایان سال 87 نیز رخ دهد تا بدینترتیب، سال 1387 را از نظر میزان خسارت و تخریب به محیط زیست، یکی از سیاهترین سالهای تاریخ معاصر ایران گرداند.
امّا خوشبختانه به همت یک مرد، یعنی آقای دکتر علی کارنما (مدیرکل دلسوز سازمان میراث فرهنگی استان کرمان) و نیز حمایت معاون سیاسی استانداری (آقای مهندس کمالی) از ایشان، سرانجام طرفداران میراث طبیعی کرمان به پیروزی رسیده و نهتنها قرار شد که این رزمایش در محل کلوتهای ارزشمند شهداد برگزار نشود، بلکه مقرر گردید این «رزمایش» به «همایش» تبدیل شده و در تالار وحدت دانشگاه شهید باهنر کرمان، با عنوان: «یادواره شهدای نیروی انتظامی» برگزار شود.
به امید آن که به تدریج از تعداد رزمایشها چه در ایران و چه در جهان کاسته شود و مردمان زمین یاد بگیرند که به جای کوبیدن بر طبل جنگ، میتوانند طاق نصرتهای صلح را برپاداشته و به گفتگو و تعامل با یکدیگر برای مقابله با دشمنان مشترک همهی آدمیان، یعنی تهدیدهایی که حیات را بر روی کرهی زمین نشانه رفته است، بشتابند و متحد شوند.
درود بر همهی ایرانیان آزادهای که در به ثمرنشستن این اقدام و نجات کلوتهای ناهمتای شهداد تلاش کردند.
مرتبط:
- آیا ماجرای دکل مخابراتی شهداد هم به دکلهای توس پیوست؟!
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.