برادرم درخت ...
گفتم هر او که درختی بکارد
به دانایی پروردگار خواهد رسید
به درگاه دریا و آرامش آسمان خواهد رسید
کوروش بزرگ (برگردان از منشور پارسوماش)
کمالالدین ناصری عزیز به بهانهی آغاز هفته منابع طبیعی و روز درختکاری، دلنوشتهای ارزشمند و آهنگین را برایم ارسال کرده که با اجازهی ایشان، آن را در مهار بیابانزایی منتشر می کنم.
به امید روزی که تمامی مدرسان دانشگاهی ما، به ویژه در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی، اینگونه عاشقانه طبیعت را دوست داشته باشند و بذر عشق و امید را در بین شاگردان خود بپرورانند ... اساتیدی که «درخت» را با عنوان «برادر» خطاب میکنند و از رنج و درد و زخم او، عمیقاً غمگین و پژمان میشوند.
کمالالدین عزیز:
روز درختکاری بر تو نیز مبارک و اندیشهی سبزت بر فضای ایران عزیز همواره باقی و جاری باد.

و اینک دستنوشتهی منظوم دکتر کمالالدین ناصری خطاب به نگارنده:
... در فضای اندوهی که پس از شنیدن خبر قطع درختان کهنسال گیلان بر من و ما عارض شده بود، چند کلمهای را بر کاغذی نوشتم که اکنون آنها را بر دیوار اتاق کارم آویختهام و به آنها علاقه و اعتقاد دارم. برای بزرگداشت روز ملّی درختکاری آن را با شما به شراکت میگذارم:
برادرم درخت
شکوه رستن و حیات
سترگ و سربلند و سبز
فکنده پنجه در زمین
بر آسمان گشاده دست
به جستجوی نور و رنگ
رها میان بادها
نهفته راز زیستن
میان شاخسار و برگ
به پیکرش چه زخم هاست
ز رنج جهل و خشم و آز
ز رنج روزگار سخت
برادرم درخت
برادرم درخت
روز درختکاری گرامی باد
ارادتمند - ناصری
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.