در این بخش ضمن بیان مهم‌ترین ویژگی‌هایی که برنامه‌ی راهبردی بیابان، به معرفی شش راهبرد کلان اجرایی برای مقابله با شش بحران یا عامل بیابان‌زایی و ناپایداری سرزمین در ایران اقدام خواهیم کرد.

     2-1-4- راهبردهاي اجرايي
     برنامه راهبردي بيابان داراي ويژگي‌هايي است كه عمده‌ترين آنها عبارتند از : 

  • • برنامه ماهيتاً‌، از نوع برنامه‌هاي توسعه محسوب مي‌شود
    • موضوع برنامه به طور اعم ناظر بر منابع طبيعي تجديد شونده و ويژگي‌هاي زيست‌محيطي آنها در مناطق بياباني كشور است
    • ماهيت برنامه‌، فرابخشي است
    • اجزايي از برنامه با مردم و نظام هاي بهره‌برداري از منابع و محيط مرتبط است 
    • برنامه داراي زمينه هاو مشابهت‌هاي مشترك با تعدادي از برنامه‌هاي بين‌المللي است
     برنامه با چارچوب‌، اهداف‌، اصول‌، آرمان‌ها و سياست‌هاي برنامه‌هاي چشم‌انداز ملي و توسعه اقتصادي‌، اجتماعي و فرهنگي كشور هماهنگ و در تعامل است
    • در برنامه ملاحظات مربوط به امكان‌پذيري‌هاي مالي‌، فني‌، اقتصادي‌، اجتماعي‌، فرهنگي و زيست محيطي مورد توجه قرار مي گيرد
    • برنامه با اهداف و اصول برنامه آمايش سرزمين و استفاده بهينه از منابع محيطي هماهنگ و در تعامل است
    • برنامه‌، دستيابي به اهداف خود را با اعمال سياست‌هاي اصولي ذيل تعقيب مي‌كند
    • لحاظ كردن نگرش و اصول توسعه پايدار در برنامه
    • هماهنگي و تعامل همه جانبه با برنامه‌هاي مرتبط فرابخشي‌، درون بخشي و نيز طرح‌هاي محوري سازمان جهت تحقق اهداف بيابان‌زدايي
    • اجراي برنامه اقدام ملي مقابله با بيابان‌زايي و كاهش اثرات خشكسالي.

     شايان توجه آن كه با توجه به اهداف و سياست‌هاي برنامه و نيز وجود هم‌افزايي و تعامل بين اهداف كمي برنامه راهبردي بيابان با برنامه‌هاي بين‌المللي‌، ملي‌، فرابخشي‌، درون بخشي و برنامه‌هاي سازمان جنگل‌ها‌، مراتع و آبخيزداري كشور و نیز دیگر معاونت‌های وزارت جهاد کشاورزی، طيف وسيعي از ارتباط بين برنامه‌اي در سطوح مختلف وجود دارد.
    چنين است كه با لحاظ موارد و ملاحظات پيش‌گفته، در نهايت به شش راهبرد كلان اجرايي زير دست يافتيم:

 1) اولويت بخشي به اقدامات بازدارنده و كنترلي در فرآيند بيابان‌زايي و مديريت بهينه بهره‌برداري
 2) تقويت پوشش گياهي و بهبود شرايط زيست محيطي در مناطق بياباني
 3) پهنه بندي، نظارت، پايش و ارزيابي بيابان‌زايي
 4) استفاده از ظرفيت‌ها و مزيت‌هاي نسبي مناطق بياباني به منظور بهبود معيشت جوامع محلي  متاثر از خشکسالی و تخریب سرزمین
 5) آموزش و ارتقاء آگاهي عمومی و جلب مشارکت مردمي و حمايت كليه ذينفعان
 6) تقویت ساختار سازمانی صف و ستاد و سازمان‌های مردم نهاد در اجراي مأموریت‌ها

     در قسمت بعدی، به معرفی مهمترین راهکارهای تحقق این شش راهبرد پرداخته خواهد شد.

درج نظر