صبح دیروز میزبان رییس مؤسسه مردم نهاد توسعه پایدار و محیط زیست (CENESTA)، سرکار خانم دکتر رضوی و همکارشان بودم؛ مؤسسه‌ای که تاریخ آغاز به کارش به سال 1358 می‌رسد و از این نظر شاید یکی از پیشکسوت‌ترین نهادهای غیردولتی در حوزه‌ی محیط زیست ایران به شمار آید. هر چند اگر سه دهه فعالیت این تشکل سبز را با همتای آمریکایی‌اش - مؤسسه‌ی سیرا کلاب (SIERRA CLUB) - مقایسه کنیم که سال تأسیس آن به 1892 میلادی (117 سال پیش) می‌رسد؛ آنگاه به روشنی درخواهیم یافت که چه فاصله‌ی ژرفی بین تشکل‌های مردم نهاد ایرانی و آمریکایی در حوزه‌ی محیط زیست – دست‌کم از منظر قدمت زمانی – وجود دارد.
   بگذریم ...


    دکتر رضوی آمده بود تا ضمن معرفی تازه‌ترین طرح‌ها و اقدامات نهاد متبوعش، خبر برگزاری یک مسابقه‌ی بی‌نظیر را هم بدهد! بی‌نظیر از این جهت که تاکنون به یاد ندارم فراخوانی برای هنرمندان عکاس ایرانی داده شده باشد و جوایزی هم درنظر گرفته باشند با موضوع «مقابله با بیابان‌زایی و تخریب سرزمین»!
   مسابقه‌ای که هر علاقه‌مندی می‌تواند در آن شرکت کرده و شاهد داوری آثارش از سوی اساتیدی چون فرهاد ورهرام باشد. بنابراین تا زمان باقی است با شماره تلفن 66972973 تماس گرفته و از جزییات این مسابقه و نحوه‌ی ارسال آثار خویش آگاهی یابید.
   به سهم خویش از تلاش‌های مرکز تحقیقات بین‌المللی همزیستی با کویر دانشگاه تهران، روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور و مؤسسه مردم نهاد توسعه پایدار و محیط زیست برای حمایت و برگزاری شایسته‌ی چنین مسابقه‌ای قدردانی کرده و امیدوارم از حاصل آن، بتوان با چشمانی بینا و پویشگر آشنا شد که با هنرمندی وخامت خطر بیابان‌زایی را در سرزمین مادری به تصویر کشیده‌اند؛ هشداری که شاید اثر آن بیشتر از ده‌ها مقاله‌ی نوشتاری بتواند برنامه‌ریزان مملکتی و افکار عمومی را نسبت به عواقب نادیده‌انگاشتن ملاحظات زیست‌محیطی در چیدمان توسعه‌ی کشور زنهار دهد.

درج نظر