درختستيزان در گيلان بر ارادهي خود همچنان استوار هستند!
گويا، اخيراً جناب حجتالاسلام ميرحسيني اشكوري - مديركل مشهور اداره اوقاف گيلان - در يك برنامهي زندهي تلويزيوني استاني شركت كرده و نهتنها از عملكرد گذشتهي خويش در صدور فرمان قطع درخت ارزشمند و كهنسال 1500 سالهي رضوانشهر به بهانهي مقابله با ترويج خرافهپرستي ابراز ندامت نكرده، بلكه با قاطعيتي بيشتر در برابر چشمان حيرتزدهي بينندگان گيلاني با لحني حاكي از تهديد اعلام كردهاند: « تاكنون 2 درخت را قطع کردیم، بقیه را هم قطع می کنیم! تا با خرافات مبارزه کرده و مردم را به طرف امام زادهها هدایت کنیم ...»
اين در حالي است كه مطابق فرمان دادستان كل كشور، آيتالله دري نجفآبادي، قطع هر گونه درختي به بهانهي مبارزه با خرافهپرستي ممنوع اعلام شده است. حال بايد به انتظار نشست و ديد كه پژواك دادستان طبيعت دوست كشور در برابر چنين سخنان حيرتانگيز و تأسفآوري چيست؟
اين شايد مهمترين آزمون براي دادستان كل كشور باشد كه بتواند ميزان علاقهمندي و پايبندي واقعي ايشان به ملاحظات خردمندانهي محيط زيست را براي طرفداران طبيعت و تمامي متخصصاني كه انزجار و خشم خود را از فرمان درختسوزان ادارهي اوقاف گيلان اعلام داشتهاند، به نمايش نهد.
مؤخره:
از جمعيت زنان مبارزه با آلودگي محيط زيست استان گيلان كه خبر برگزاري اين مصاحبهي تلويزيوني را در اختيار نگارنده قرار دادند، سپاسگزارم.
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.