گزارشی خبری، تحلیلی از کسب یک افتخار ملی
اعطاي جايزه بزرگ رودخانه دست بشر به دكتر آهنگ كوثر
خبر كوتاه بود! استاد فرزانه، معلم، دوست و همكار من۱ – دكتر سيد آهنگ كوثر - يكي ديگر از جوايز معتبر علمي جهان را به ويترين افتخارات جهاني خويش افزود. اين جايزه كه با تأييد شوراي اجرايي يونسكو و به مناسبت 38 سال تحقيق پيوسته در زمينهي آبخوانداري به ايشان اعطا شده است، شامل گواهينامه، مدال و 20 هزار دلار آمريكا است.
دكتر كوثر كسي است كه تمامي مدارج علمي بالاتر از ديپلم خود را در مراكز آموزش عالي ايالات متحده آمريكا گذرانده است، امّا ترجيح داد به جاي قبول پست هاي مديريتي و پايتختنشيني، چند صباحي بعد از عزيمت به وطن، به ديار فارس رفته و سالها در كانكسي فرتوت، همخوابهي ريگهاي تفتيدهي گربايگان فسا شود! تا سرانجام، شگردي را به جهانيان بشناساند كه به راحتي ميتواند، به مهار آبهاي هرز و جلوگيري از وقوع سيلهاي ويرانگر كمك كرده، با افزايش مقاومت سرزمين نسبت به تنشهاي ناشي از خشكسالي، گامي استوار در مسير توسعهي پايدار بيابانها و ديگر سرزمينهاي خشك زادبوم بردارد۲.
شايان توجه آنكه آبخوانداري، شگردِ مناسب، بوميشده و كمهزينهاي است كه ميتواند نقمت سيلهاي خروشانِ اين مملكت را، دستكم در 14 ميليون هكتار از اراضي آن، به نعمت تبديل كند؛ شگردي كه مصداق بارزي از فرايند كشف و بوميكردن توانايي به منظور استفاده از ظرفيتهاي تاريخي (يعني ابزاري براي تحقق توسعة واقعي) تلقي شده و مقبوليت علمي و اجرايي آن نيز، از سوي سازمان خواربار كشاورزي ملل متحد (فائو)، به عنوان راهي براي نجات 800 ميليون انسان گرسنة جهان از سوء تغذيه مورد تأييد قرار گرفته است؛ شگردي كه ميتواند با جذبِ تنها 700 ميليارد تومان اعتبار، بحرانِ خسارتهاي ناشي از سيل و خشكسالي در كشور را با مهار 4 ميليارد متر مكعب هرزآب، به كمينه برساند.
امّا گويا متأسفانه براي ما راحتتر اين است كه به طور متوسط نزديك به دوبرابرِ اين مقدار، يعني بيش از 1200 ميليارد تومان در سال را، در قالب كمكهاي بلاعوض و تسهيلات بانكي كمبهره به مردم آسيبديده از سيل و خشكسالي بپردازيم۳ (شاهدي ديگر بر ترجيح سياستهاي درماني بر پيشگيري)!
عجيب است كه براي يافتن منابع مالي تأمين اين 700 ميلياردتومان، همواره با مشكل روبرو بوده و در صدور فرمان پرداخت آن دستمان ميلرزد، امّا به راحتي سالانه نزديك به دوبرابرِ آن را در تاوانِ اينندانمكاري و محافظهگري نزديكانديشانه خرج ميكنيم! چرا كه در اينجا نيز همچون اغلب كشورهاي جنوب، اهداي ماهي به مراتب آسانتر از آموزش فنون ماهيگيري است. اين درحالي است كه فقط در طول چهار سال گذشته (80-1377)، خشكسالي بيش از 62 هزار ميليارد ريال (نزديك به 9 برابرِ هزينة مورد نياز براي آبخوانداري) به كشور خسارت زده است.
يكبار ديگر اين موفقيت بزرگ و افتخار ملّي را به ايشان، خانوادهي محترمشان و عموم دلسوزان عرصههاي منابع طبيعي اين بوم و بر تبريك گفته و بهترين و صميمانهترين شادباشهاي خود را به آن استاد فرزانه و به ويژه فرزند عزيزش، نيك آهنگ كوثر تقديم ميدارم.
در پايان توجه شما را به فرازي از آخرين مصاحبهي دكتر كوثر با خبرنگار روزنامهي ايران جلب ميكنم:
خبرنگار: آقاي كوثر! اجازه ميدهيد؟
دكتر كوثر: براي چه؟ براي رفتن يا دوباره پرسيدن؟!
خبرنگار: براي گفتن يك چيز، يك راز و پرسيدن يك احساس. وقتي كه يك روز، نميدانم چه زماني، چه ساعتي، اما در اين اتاق ديگر باز نميشود، كليدي در قفلش نميچرخد و نفسي در هوايش نميپيچيد. آن وقت، نميدانم بامداد است يا كه شبگير، شفق است يا كه فلق، امّا ديگر «كوثري» نيست ... او رفته و اين همه ايام تنها مانده است. من كه دلم سخت ميگيرد.
دكتر كوثر: بايد رفت ... من هم فكر كردهام به مرگ، به رفتن. همهي اينها را مرور كردهام، كوه، دشت، آبخيز و سيلاب. ذرات ما بايد جهاني ديگر را بسازند.
خبرنگار: قبل از رفتن و خفتن چه خواهي گفت؟
دكتر كوثر: ميگويم آب، بركت زمين است و ما هنوز ناشكريم ...

۳ معاون هماهنگي و امور عمراني وزارت كشور اعلام كرد: در سال 1379 ميزان خسارت وارده ناشي از خشكسالي به بيش از دو هزار و هفتصد ميليارد تومان، يعني دو برابرِ مدت مشابه سال قبل رسيد (ايران، ش 1600، ص 13).