قتل عام درختان كهنسال، از گيلان به قم رسيد!
باوركردني نيست كه پس از آن همه اعتراض و بيانيه و حتي دستور صريح دادستان كل كشور، باز دريابيم كه يك درخت كهنسال ديگر در جوار پنج امامزاده جمكران (منطقه گرگابي) به بهانهي مقابله با ترويج خرافهپرستي و اينبار به دستور اداره كل اوقاف استان قم قطع گرديده است! اما وقتي صبح امروز با آقاي دكتر انوشيروان شيرواني و خانم مهندس ايماني كه در محل حضور داشتند، تلفني صحبت كردم، يقين يافتم كه اين فاجعه رخ داده و يكي ديگر از آيههاي «وقار» طبيعت ايران، برچسب «ضرار» خورده و قطع شده است. جالب اينكه هر چند ظاهراً بيش از دو هفته از قطع پنهاني و شبانه اين درخت ميگذرد، اما اداره كل منابع طبيعي استان، امروز از ماجرا خبردار شده و دستور پيگيري و شكايت بر عليه عاملان قطع درخت را صادر كردهاند. چرا كه اين بار – ظاهراً - هيچ مجوزي هم از سوي اداره كل منابع طبيعي استان براي قطع درخت صادر نشده است.
چنين است كه از تمامي علاقهمندان و صاحبنظران حوزه منابع طبيعي و محيط زيست كشور، عاجزانه ميخواهم تا به هر شكل كه ميتوانند، در برابر اين حركتهاي طبيعتستيزانه بايستند و فرياد و اعتراض خود را بر عليه اين جهالت باورنكردني اعلام دارند.
ديروز گيلان، امروز قم و فردا ايران! آيا كابوسي از اين دهشتناكتر براي ارزشمندترين درختان ايران و منطقه سراغ داريد؟
همكار عزيزم، دكتر حسن روحيپور، هفتهي گذشته با نگارنده از مشاهدهي تصويري سخن گفت كه به چشم خويش و در كنار سرو ۴ هزارساله ابركوه يزد ديده بود. ايشان گفتند: چندين دانشمند و جهانگرد مجارستاني براي مشاهدهي اين درخت كمنظيرآمده بودند و پيش از رفتن، به دور درخت حلقه زده و با بوسيدن و نوازش تنهي آن، نسبت به اين موجود ديرينهي طبيعت اداي احترام كردند!
نگاه كنيد كه غريبهها با اين سرمايههاي ناهمتاي ايران چگونه برحورد ميكنند و ما چگونه؟!
اميدوارم مسئولين ذيربط در وزارتخانه جهاد كشاورزي و سازمان حفاظت محيط زيست برخوردي قاطعانهتر را با مسببان چنين تفكر خطرناكي انجام دهند و هيچ ملاحظهاي، جز منافع اين آب و خاك مقدس و انتقال شايستهي اين امانت الهي به نسل آينده را مد نظر قرار نداده و اسير تهديدها، پيغامها، پسغامها و مصلحتانديشيهاي طبيعتبرباد ده و وسوسههاي حفظ صندلي رياست به هر قيمتي نشوند.
گفتني آنكه قدمت بخشي از بناي اين محوطهي تاريخي معروف به «پنج امامزاده» را به سده ششم يا هفتم هجري قمري تخمين ميزنند.
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.