بنویسیم دفن زباله، بخوانیم بوسه بر مرگ در قائم شهر و نور!
شالیزارها در کنار محل دپوی زباله ... شیرابهها به سوی این شالیزارها روانند! البته نه همهی آنها؛ چرا که بخش عمدهای از آن مستقیماً وارد رودخانههایی چون تلار و سیاهرود میشود که انگار بختش هم مانند نامش سیاه است ...
اندکی بعدتر هم در کنار همین رودخانه چند چاه آب حفر شده تا نیاز شرب مردم کیاکلا و جویبار و چند آبادی دیگر را تأمین کند! آن هم در حالی که زبالههای خطرناک الکترونیکی و بیمارستانی هم آشکارا در عرصه رها شده و مشهود هستند ... درست مثل ماجرای لندفیل نور ...
آیا یک نفر هست که همچنان حیرت کند از شنیدن این خبر که میزان ابتلا به سرطان در شمال کشور بیش از هر منطقهی دیگری شتاب گرفته است؟
در این باره گزارشی مصور به کمک تصاویر سهیل اولادزاد عزیز و همکارانش تهیه کردهام که میتوانید در خبر آن لاین ببینید و بخوانید ...
+ نوشته شده در پنجشنبه ۳ مرداد ۱۳۹۲ ساعت 21:5 توسط محمد درویش


به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.