مهمترين نگراني يك محيطبان مجروح ، امّا عاشق طبيعت وطن!

شوان شيواني، محيط بان 24 سالهاي است كه ماه گذشته (شانزده مردادماه 1385) در مواجهه با سه شكارچي متخلف در پارك ملّي گلستان، هدف اصابت گلوله از ناحيهي پا و از فاصلهي 10 متري قرار گرفته و نیمی از استخوان نازکنی پایش به بیرون پرتاب میشود. شوان حتا مسلح هم نبود، چرا كه در شمار نيروهاي به اصطلاح شركتي سازمان جاي دارد كه اجازهي حمل اسلحه ندارند، با اين وجود، لحظهاي در تعقيب شكارچيان مسلح درنگ نميكند و وقتي هم كه براي عيادتش ميروند، بيشتر نگران وسعت آتشسوزي در جنگل گلستان است تا پاي مجروحش. جالب است بدانيد كه پدر شوان (حسين) هم خود در شمار محيطبانان سازمان جاي دارد ...
در تماس تلفني كه بعداز ظهر امروز با وي داشتم، از او ميپرسم كه در اين مدت يك ماه گذشته حقوق فرزندش پرداخت شده است؟ ميگويد: نه! از همان روز قطع شد!! ميگويم: با آن شكارچيان چه كردند؟ ميگويد: دو نفر از ايشان حتا زودتر از شوان كه از بيمارستان مرخص شد، از زندان آزاد شدند ... او دل پردردي از برخوردهاي ضعيف قوهي قضائيه با متخلفان دارد ولي بيشتر از همه، از اينكه حدود يك هزار هكتار از رويشگاههاي منحصر به فرد پارك ملّي گلستان در آتش سوختند، شديداً ناراحت است.
شوان هنوز هم در خانه بستري است و شما ميتوانيد با اين شماره تلفن - 01725556394 - با منزل پدرياش تماس گرفته و جوياي حالش شويد ... شايد اين غمخواري و همراهي و همدلي، تنها كاري باشد كه از دست ما ساخته است تا به اين عاشقان گمنام وطن يادآور شويم، كساني هستند كه ارزش كار شما را درك کرده و صميمانه و خالصانه به داشتن چنين هموطنان غيور و عاشقی افتخار ميكنند.
از آقاي حسين شيواني در مورد خانوادهي شهيد شاهكوه محلي هم پرسيدم، او ضمن اداي احترام به آن مرد آزاده، يادآور شد كه براي كمك به خانوادهي آن عزيز، اخيراً سازمان حفاظت محيط زيست با جذب شركتي دخترشان موافقت كردهاند.
از مديريت تارنماي ارزشمند آلماگل و اخبار مفيدي كه منتشر ميكنند، سپاسگزارم.
پيوست:
يكبار ديگر از شما هموطن عزيز تقاضا ميكنم كه اگر هنوز اين لينك حمايت را امضا نكرده يا به دوستانتان اطلاع ندادهايد، چنين كنيد و به دنيا نشان دهيد كه در ايران مردماني آزاده و طبيعتدوست زيست ميكنند كه به جز ملاحظات مرسوم شخصي و حقوقي، براي حفظ محيط زيست نيز حساسيت به خرج داده و با درد محيطبانان، آنان نيز درد ميكشند و اشك ميريزند ...
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.